YEDİEMİN ÜCRET HESABINDA İŞ MAKİNALARI

11. Hukuk Dairesi 2015/4989 E. , 2015/11858 K.

“İçtihat Metni”
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada … Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 11/06/2014 tarih ve 2013/309-2014/216 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili tarafından alacağının tahsili için başlatılan icra takibi nedeniyle dosya borçlularından dava dışı şirkete ait kazık çakma makinasına 23/05/2012 tarihinde haciz konularak muhafaza altına alındığını ve davalıya ait yediemin deposuna bırakıldığını, yediemin ücreti olarak icra dosyasına 20/07/2012 tarihinde 50.000,00 TL olarak yatırılmış ise de, daha sonra yediemin ücretine itiraz edildiğini ve İzmir 1. İcra Hukuk Mahkemesi’nin 2012/573 E.-2013/49 K. sayılı kararı ile yediemin ücretinin 1.364,00 TL olduğuna hükmedildiğini, bunun üzerine icra dosyasından mahkeme kararı ile hüküm altına alınan ücretin üzerinde kalan miktarın ödenmesi için davalıya muhtıra gönderildiğini ancak, muhtıraya rağmen davalı tarafça ödeme yapılmadığını ileri sürerek, 48.636,00 TL fazla ödemenin ödeme tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte istirdadını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, icra dosyasına yapılan tüm masrafların İİK’nın 15 ve 88. maddeleri gereği icra dosyası borcuna eklendiğini ve bu nedenle davacı tarafça icra dosyasından satılarak paraya çevrilen mahcuz malın satış bedelinden öncelikli olarak alındığından davacının herhangi bir zararı bulunmadığını, İcra Hukuk Mahkemesi kararının kesin hüküm niteliğinde olmadığını, davacının taraf sıfatının bulunmadığını, davacının İcra Hukuk Mahkemesi dosyasında menkul malın depoya teslimi sırasında sözlü anlaşma yaptıkları ve bunun gereği olarak da 20/05/2012 tarihinde 50.000,00 TL yediemin ücreti ödediklerine ilişkin mahkeme huzurunda ikrarları bulunduğunu, dava dilekçesi ile de açık ikrarları olduğunu ancak, davacının icra dosyasına yatırdığını kabul ettiği yediemin ücretinin 60 günlük değil 50 günlük yediemin ücreti olduğunu, müvekkili ile davacı arasında yediemin ücreti hususunda özel sözlü bir anlaşma olup, bunun da günlük 1.000,00 TL olduğunu, menkul malın her insanın iş makinası denildiğinde aklına gelebilecek makine ebatlarının çok üzerinde olduğunu, bu nedenle davacı tarafça özel bir sözlü anlaşma yapıldığını, İcra Müdürlüğünce de anılan sözleşme bilindiğinden dosyaya yatırılan paranın müvekkiline ödendiğini, icra dosyasına yatırılan paranın varlığının taraflar arasındaki sözleşme ve miktarını açıkladığını, davacının kötüniyetli olarak sözleşme şartlarını değiştirmeye çalıştığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu haciz ve muhafaza altına alınan menkulün davalının deposunda 23/05/2012-05/11/2012 tarihleri arasında 166 gün kaldığı, menkulün iş makinesi niteliğinde olduğu, Adalet Bakanlığı Depo ve Garaj Ücretleri Yönetmeliği’nin 3/2-a maddesi gereğince iş makinesi için günlük 8,80 TL’lik ücret alınmasının gerektiği, menkulün depoda kaldığı 166 günlük süre göz önüne alındığında yedimin ücretinin 1.460,80 TL olup, davacı tarafça 48.539,20 TL’lik fazla ödeme yapıldığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile, 48.539,20 TL’nin 18/04/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, yediemin ücretinin istirdadı istemine ilişkin olup, mahkemece yukarıda özetlenen gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Ancak, haczedilen ve muhafaza altına alınan menkul malların muhafaza giderleri Adalet Bakanlığı Depo ve Garaj Ücretleri Yönetmeliği ve bu Yönetmelik uyarınca çıkarılmış Ücret Tarifesi’ne göre belirlenmektedir. Zira, Adalet Bakanlığı’na Ait Depo ve Garajlarda Muhafaza Edilen Mahcuz Mallar İçin Alınacak Ücret Tarifesi Hakkında Tebliğ’in 1. maddesinde ”İcra dairelerince haczedilen ve Adalet Bakanlığının depo ve garajlarında muhafaza edilen mahcuz mallar için alınacak ücret hususunda bu Tebliğ hükümleri uygulanır. Adalet Bakanlığı veya Adalet Teşkilatını Güçlendirme Vakfınca mahcuz malların muhafazası için depo ve garajlar açılıncaya kadar, özel depo ve garajlarda da bu Tebliğ hükümleri uygulanır.” hükmü düzenlenmiştir. Anılan 2012 yılı Ücret Tarifesi Hakkında Tebliğ”de menkul malların sınıflandırması yapılmış olup, her sınıf araç ve menkul mal için ayrı günlük ücretler belirlenmiştir. Tebliğ’in 3. maddesinin 1. fıkarında ”Adalet Bakanlığı’nın depo ve garajlarındaki mahcuz malın muhafaza ücreti, o malın satışa esas alınacak değeri üzerinden günlük binde bir olarak hesap edilir. Ancak yapılacak hesaplamalarda mahcuz malın hacmi iki metre küpün üzerinde ise belirlenecek ücretlere binde bir oranında ilave yapılabilir”, aynı maddenin 2. fıkrasında ise, ”bu yerlerde muhafaza edilen mahcuz motorlu araçlar için maktu olarak; a) iş makinelerinden 8,80 TL günlük ücret alınır” hükmü düzenlenmiştir. Mahkemece yargılama sırasında alınan bilirkişi raporunda da ”…. somut olayda kazık çakma makinesinin dosya içerisinde bulunan fotoğraflarında paletli ve hareket edebilir, motorlu olduğu düşünülse de Tarife’deki hangi tanıma uyduğu konusunda tereddütler bulunduğu, her ne kadar Tarife’nin 3. maddesinin 2. bendinde yer alan mallar için motorlu araçlar söz konusu ise de, 2. benttte yer alan iş makinaları; şehir içi ve şehir dışı yollarda seyir yapabilen lastik tekerlekli traktör, loder, grayder, kepçe, dozer, taş kırma, malzeme sıkıştırma ve asfalt delme ve kırma gibi makinalardır. Taşıma işi başka nakil vasıtaları tarafından yapılan, iş yaptığı şantiye veya alan dışına çıkamayan makinalar ise, Tarife’nin 3. maddesinin 1. bendinde yer alan mallardan sayılması gerekir” kanaati bildirilmiş olup, dosya kapsamı itibariyle, davalıya ait yediemin deposunda muhafaza altına alınan makinenin vasıf ve özellikleri de dikkate alınarak 2012 yılı Adalet Bakanlığı’na Ait Depo ve Garajlarda Muhafaza Edilen Mahcuz Mallar İçin Alınacak Ücret Tarifesi Hakkında Tebliğ’in 3/1. maddesine göre ve Tebliğ’in muhafaza ücretinin azami haddine ilişkin hükümleri de göz önünde bulundurulmak suretiyle bir karar vermek gerekirken Tebliğ’in 3/2-a maddesi uyarınca hesaplama yapılarak, yanılgılı değerlendirmeye dayalı, yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 11/11/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.