ZİRAAT BANKASI-TAHSİL HARCI ?
12. Hukuk Dairesi 2017/5531 E. , 2018/7135 K.
“İçtihat5230 sayılı Yasanın 11. maddesinde; “4603 sayılı Kanuna tâbi bankalarca yeniden yapılandırma sürecinde açılmış veya açılacak dava ve takipler sonuçlandırılıncaya kadar, 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 2, 23 ve 29 uncu maddeleri ile 2548 sayılı Ceza Evleriyle Mahkeme Binaları İnşası Karşılığı Olarak Alınacak Harçlar ve Mahkûmlara Ödettirilecek Yiyecek Bedelleri Hakkında Kanunun 1 inci maddesi hükümleri uygulanmaz, ihtiyatî tedbir ve ihtiyatî haciz taleplerinde teminat şartı aranmaz. Bankaların mahkeme ilâmını alması ve tebliğe çıkartması işlemlerinde karşı tarafa yükletilmiş olan harcın ödenmiş olması şartı da aranmaz” hükmü yer almaktadır.
Görüldüğü üzere, sözü geçen yasa maddesinde öngörülen muafiyet 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun tahsil harcına ilişkin 28. maddesini kapsamaz.
O halde mahkemece, yukarıda değinilen yasal düzenlemeler uyarınca, alacaklı bankanın tahsil harcından muaf olmadığı Metni”
MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlular tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklı T.C. Ziraat Bankası A.Ş. tarafından borçlu hakkında yapılan ipoteğin paraya çevrilmesi yoluyla icra takibinde, alacaklı bankanın, ipotekli taşınmazın satışı sebebiyle icra müdürlüğünce taraflarından alınan tahsil harcından muaf olduklarını ileri sürerek işlemin iptali ile kesilen harcın iadesinin istemiyle icra mahkemesine başvurduğu, mahkemece şikayetin kabulü ile tahsil harcı kesilmesine ilişkin işlemin iptaline karar verildiği görülmektedir.
4603 sayılı Yasa ile, Türkiye Cumhuriyeti Ziraat Bankası, Türkiye Halk Bankası Anonim Şirketi ve Türkiye Emlak Bankası Anonim Şirketi (bankalar), çağdaş bankacılığın ve uluslararası rekabetin gereklerine göre çalışmalarını ve özelleştirmeye hazırlanmalarını sağlayacak şekilde yeniden yapılanmaya tâbi tutulmuştur.
5230 sayılı Yasanın 11. maddesinde; “4603 sayılı Kanuna tâbi bankalarca yeniden yapılandırma sürecinde açılmış veya açılacak dava ve takipler sonuçlandırılıncaya kadar, 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 2, 23 ve 29 uncu maddeleri ile 2548 sayılı Ceza Evleriyle Mahkeme Binaları İnşası Karşılığı Olarak Alınacak Harçlar ve Mahkûmlara Ödettirilecek Yiyecek Bedelleri Hakkında Kanunun 1 inci maddesi hükümleri uygulanmaz, ihtiyatî tedbir ve ihtiyatî haciz taleplerinde teminat şartı aranmaz. Bankaların mahkeme ilâmını alması ve tebliğe çıkartması işlemlerinde karşı tarafa yükletilmiş olan harcın ödenmiş olması şartı da aranmaz” hükmü yer almaktadır.
Görüldüğü üzere, sözü geçen yasa maddesinde öngörülen muafiyet 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun tahsil harcına ilişkin 28. maddesini kapsamaz.
O halde mahkemece, yukarıda değinilen yasal düzenlemeler uyarınca, alacaklı bankanın tahsil harcından muaf olmadığı gözetilerek şikayetin reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirmeyle şikayetin kabulü yönünde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ : Borçluların temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK’nun 366. ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), peşin alınan harcın istek halinde iadesine, ilamın tebliğinden itibaren 10 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 03/07/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.